عاشقانه

به نام خدا
     درست یک ماه پیش بود ، کلاسم که تموم شد ، خسته و تشنه و گرسنه اومدم خونه ولی خوب بچه ها چه میدونن که آدم روزه دار و خسته چه حالی داره. طبق معمول محمد جواد از سر و کولم بالا رفت که باهاش بازی کنم. نیم ساعتی ماشین بازی کردیم، چند صفحه ای هم براش نقاشی کشیدم.
     ساعت یک بعد از ظهر بود و چشمام بد جوری خواب خواب میکرد. پسرم را گذاشتم رو پام و شروع کردم به لالایی گفتن. وقتی خونه ساکت شد متوجه صدای آژیر شدم.
یک دقیقه گذشت ولی هنوز صدای آژیر میومد.
     ...نیم ساعت بعد، هنوز صدای آژیر قطع نشده بود و من از بس لالایی خونده بودم زبونم خشک شده بود و به دهنم چسبیده بود و محمد جواد تا میومد چشمش گرم بشه صدای آژیر مانع خوابیدنش میشد. نه، این جوری نمیشد، از پنجره کوچه رو نگاه کردم، صدای آژیر مال پراید سفیدی بود که دقیقا روبه روی خونه ما پارک شده بود. چند تا از همسایه ها هم عصبانی دورش را گرفته بودند و معلوم بود کلی هم دنبال صاحبش گشته بودند.
     ... یک ساعت بعد دیگه طاقتم طاق شده بود، محمد جواد خوابش میومد ولی صدای آژیر نمیذاشت. کاش همسرم خونه بود، حتما به دادمون میرسید و یه فکری میکرد. چیکار باید میکردم؟!
...گوشی رو برداشتم و شماره گرفتم 110 "الو پلیس؟"
قضیه آژیر مردم آزار را براشون تعریف کردم ... آخیش دلم خالی شد. حتی اگه نمیومدن هم حداقل یه کاری کرده بودم.
     ... دقیقا چهار دقیقه و بیست و سه ثانیه بعد رسیدند. آقای سبز پوش سوار بر اسب سفیدش برای کمک رسید. با بیسیمش آتش نشانی رو هم خبر کرد ...
     ... و چند دقیقه بعد در حالی که من و محمد جواد با کنجکاوی از پنجره نظاره گر ماجرا بودیم صدای آژیر قطع شد... و بعد چه خواب راحتی داشتیم.
ممنونیم آقایان سبز پوش

به نام خدا
دوست عزیزم خواسته بود درمورد خاطرات مدرسه بنویسم  ولی فرصتش پیش نیومده بود.حالا هم که تو ماه مبارک هستیم .گفتم شاید بد نباشه خاطره ای از اولین روزه گرفتنمون  بگم.
یادمه سال دوم دبستان ماه رمضون که شد با دوستامون قرار گذاشتیم  یه روز رو همگی روزه بگیریم.روز موعود فرا رسید.
وقتی خانم معلم فهمید که روزه ایم کلی تحویلمون گرفت و تشویقمون کرد.بعد هم  درس اون روز رو تعطیل کرد تا درموردش با هم صحبت کنیم.یکم فکر کرد و با مهربونی پرسید:
خوب امیدوارم عباداتتون قبول باشه، عزیزای من! میدونید روزه گرفتن یعنی چی؟
همه باهم شروع کردن به جواب دادن. همهمه ای شده بود.با تذکر خانم معلم قرار شد یکی یکی  روزه رو خیلی کوتاه تعریف کنیم.از میز جلو شروع شد.
- مریم : خانم اجازه ؟ روزه یعنی فقط  آب نخوریم!
- نیلوفر: خانم! روزه یعنی یواشکی غذا  بخوریم!
- نسرین : اجازه؟ روزه یعنی اصلا نخوابیم!
- زهرا: اجازه خانم؟ روزه یعنی فقط ناهار بخوریم !

به نام خدا
حرف اول
وقتی یکی رو دوست داری همه سعیت رو میکنی که خوشحالش کنی و دلش رو بدست بیاری.ظاهرت(لباس و..)رو جوری میکنی که اون میپسنده ،جوری حرف میزنی که اون دوست داره و...خلاصه تمام کارات رو طبق میل اون انجام میدی وقتی هم که این کارها رو انجام دادی همش تو این فکری که نکنه خوشش نیاد و مدام مواظب اعمال و رفتارتی .
عشق ...دوست داشتن ...علاقه و احساس ...واژه های پرمعنا و قشنگی هستن.
مگه ادم چند بار به دنیا میاد ؟!مگه چقدر فرصت زندگی داریم؟!
بیا عاشق بشیم  ، یه عشق واقعی
اما کی شایسته اینهمه احساسه؟ کی لایق یه قلب عاشقه؟ کی قدر احساس پاک رو میدونه؟ معشوق بی همتا کیه ؟

 یه عاشق
 - همیشه منتظر یه فرصته که بتونه دل معشوقش رو بدست بیاره .
- از هر چیزی که به معشوقش مربوط میشه خوشش میاد و براش مهمه.
- روزی رو که معشوقش پا به عرصه وجود گذاشته رو خیلی دوست داره و هیچ وقت فراموش نمیکنه و سعی میکنه بهترین کارا رو اون روز واسش انجام بده.
شب تولد عشق
نیمه شعبان شبیه که یکتا معشوق عالم به دنیا اومده ، همونی که همه منتظر رخنماییش هستن.اونی که شب تولدش رو عاشقا جشن میگیرن و کوچه و خیابوناشون رو چراغونی میکنن.
انتظار...
وقتی عاشقی منتظر معشوقشه همه جا رو آماده ورودش میکنه ،راهها رو آب و جارو میکنه ،لباس نو و تمیز میپوشه ،خلاصه که هرکاری میکنه که معشوقش رو خوشحال کنه.
منتظر امام عصر کاری میکنه که دل ایشون رو شاد کنه و از کارهایی که ایشون رو ناراحت میکنه دوری میکنه.این قاعده نه تنها تو عالم  حقیقی بلکه تو دنیای مجازی اینترنت هم حاکمه.فقط مصادیقش فرق میکنه.یعنی من و توی بچه مسلمون اگه ادعای انتظار داریم ،اگه اماممون رو دوست داریم باید کاری که دل نورانی یشون رو متوجه خودمون کنیم و از فرامینشون اطاعت کنیم. وقتی میخوایم کاری بکنیم خوب فکر کنیم که آیا این کار مورد رضایت ایشون هست یا نه ؟اجازه بدین اسمش رو بذارم انتظار مجازی.هر کدوم از ما کاربرای نت یه شهروند محسوب میشیم تو این دنیای مجازی .اگه میخوایم شهروند منتظری باشیم باید مصلح باشیم ، یعنی کارمون درست باشه .مثلا:
-  پا تو راهی نذاریم که به خوب بودنش مطمئن نیستیم.
- اگه وبلاگ داریم :تا از حرفی مطمئن نشدیم اون رو توش مطرح نکنیم و اگه گفتیم مستند باشه ،اهل مطالعه و تحقیق باشیم ، دنبال شهرت نباشیم و مخلصانه بنویسیم ، سعی کنیم با نوشته هامون به مولامون نزدیک بشیم و معطوف به بازدیدها  و کامنت ها نشیم .مستحکم و مقاوم باشیم واگه تو راه حق با مخالفین رو به رو شدیم عرصه رو خالی نکنیم . به دنبال مجادله نباشیم و به وظیفه فکر کنیم . واسه داغ کردن مطالب به هر وسیله ای چنگ نزنیم.ترور شخصیت نکنیم .
- رعایت حلال و حرام رو بکنیم :در دیدنی ها و شنیدنی ها و خوندنی ها و....
- مصادیق حریم محرم و نامحرم رو تو اینترنت خوب بشناسم و مواظب باشیم که  تا ضرورتی نیست با نامحرم ارتباط نداشته باشیم (چت ،ادد،کامنت و...) بیاید با حجاب باشیم.
- دائما به این فکر کنیم که یه منتظر واقعی رفتارش تو دنیای مجازی چه طور باید باشه؟

حرف آخر = لپ کلام= به قول قدیمیا دست بجنبونیم

 آهای بلاگرها به خودمون بیایم آیا انتظار اینه که همش عکس و شعر تکراری تو وبلاگمون کپی کنیم یا آفهای گروهی بفرستیم؟
کی میخوایم به نوشته هامون عمل کنیم؟آهای بیاید بیدارشیم.
بیاید وبلاگمون رو آب و جا رو کنیم بیاید گرد و غبار گناه و خطا رو از دلمون پاک کنیم.مگه نشنیدین میگن :مومن باهوشه ،بیاین از وبلاگمون واسه زمینه سازی ظهور استفاده کنیم.دنیا در حال حرکته،در حال بیدار شدنه ،بیاید از این فرصت استفاده کنیم و ماهم قدمی برداریم و اثری بذاریم.
آقاجون میدونم خودم به کلی از چیزایی که گفتم درست حسابی عمل نکردم ،میدونم بدم آقا جون!به خاطر خوبا بیا .درسته که من هنوز تو خوابم ولی مردم فلسطین  افغانستان  عراق و هزاران هزار ستمدیده دیگه هر روز اشک خون میریزن و از عمق وجودشون صدات میکنن. آقا جون به خاطر مظلوما بیا.
هیس...
دارم صدای مناجات رو از حرم حضرت معصومه میشنوم. . داره دیر میشه.
مگه نگفتی جایی که عمه ام هست به ایشون متوسل بشیم ، آقاجون به خاطر خانم حضرت معصومه بیا